Pleurotus eryngii

W naturze występuje we wschodniej Europie i połnocnej Afryce oraz centralnej Azji. Grzyb ten jest saprotrofem, ale może występować także jako pasożyt fakultatywny na zamierających roślinach mikołajka polnego. Boczniak ten jest często nazywany „królewskim”, ze względu na smaczne i okazałe owocniki.

Wygląd i wielkość owocników tego gatunku zmieniają się pod wpływem warunków zewnętrznych, ale pozostają charakterystyczne dla odmiany. Kapelusz ma barwę kremową do jasnobrązowej, a trzon jest biały, osadzony centralnie i jest jadalny. Kapelusze o średnicy 3–12 cm, są początkowo wypukłe, a w miarę wzrostu mają pogłębiające się wklęśnięcie w środku. Trzon jest gruby, długości 3–10 cm, zwężający się ku dołowi. Należy podkreślić, że trzony wyrośniętych owocników jest miękki.

Boczniaka mikołajkowego możemy uprawiać na sieczce słomianej, drewnie lub trocinach drzew liściastych. Jest też idealnym kandydatem do uprawy w słojach lub butlach polipropylenowych. Gatunek ten bardzo dobrze reaguje na wysokobiałkowe dodatki organiczne dodawane do podłoża (np. otręby pszenne), które znacznie zwiększają plonowanie.

Grzyby są bardzo smaczne i maja lekko ostry smak. Doskonale nadają się do sosów z mięsem lub dziczyzna, potraw wegetariańskich, jak również jesiennych dań z makaronem i porami.

Pleurotus eryngii jest mało rozpowszechnionym gatunkiem boczniaka, pomimo wspaniałego smaku i dużej wartości odżywczej.

 

PODŁOŻE DO UPRAWY: drewno drzew lisciastych (jednak owocowanie na drewnie jest słabe), trociny oraz sieczka słomiana z dodatkami białkowymi.
Temp. ROZROSTU GRZYBNI: 22-25 stopni C
Temp. WIĄZANIA OWOCNIKÓW: 10-17stopni C
Temp. DORASTANIA OWOCNIKÓW: 15-20 stopni C
OŚWIETLENIE:    150-300 LUX  8-10 GODZ. NA DOBĘ