Agaricus Brasiliensis

W naturze gatunek Agaricus brasiliensis (Agaricus blazei Murill), występuje w lasach mieszanych, zwłaszcza na ich obrzeżach, a także polach, na terenach wyżynnych i gorzystych Brazylii i Peru. Przez miejscową ludność nazywany jest Cogumelo de Deus, co oznacza Grzyb Boga lub Cogumelo do Sol – Grzyb Słońca.

Agaricus brasiliensis – pieczarka brazylijska, jest grzybem średniej wielkości, o kapeluszu średnicy 7,5–12 cm, niekiedy do 14 cm. Dojrzały kapelusz jest kształtu odwróconego, ściętego stożka o gładkiej powierzchni, barwy ciemnobrązowej. U młodych osobników kapelusz jest płasko-wypukły i delikatnie pofałdowany, często popękany, z białymi plamkami, w części centralnej nieznacznie zapadnięty.W miarę dojrzewania kapelusz prostuje się, a jego brzegi wywijają się w góre, formując znaczne zagłębienie. Blaszki są barwy białej do rożowej,w miarę dorastania stają się jasnoszare, zaś u dorosłych osobnikow przybierają barwę czekoladowo-brązową lub szaro-brązową. Trzon grzyba jest pełny w środku, osadzony centralnie, długości 10–13,5 cm, rozszerzający się w kierunku podstawy, barwy białej, o gładkiej powierzchni. Pierścień, który powstaje na trzonie po przerwaniu osłony blaszek u dojrzałych owocnikow jest wyraźnie widoczny. Miąższ jest mięsisty, biały, o przyjemnym grzybowym zapachu i słodkawym smaku. Owocniki pieczarki brazylijskiej mają migdałowy aromat.

Gatunek ten charakteryzuje się bardzo wysokimi wymaganiami, co do temperatury i wilgotności. Grzybnia rośnie w w szerokim zakresie temperatur, tj od 15-40ºC, ale optimum wynosi 25-30ºC. Zawiązki owocników tworzą się w temperaturze 22-25ºC, a grzyby mogą dorastać w temperaturze 20-33ºC. Pieczarka brazylijska wymaga do wytworzenia owocników światła ok 200 luksów, ale rośnie równie dobrze przy świetle dziennym. `

Obecnie na skale wielkotowarową pieczarka brazylijska uprawiana jest w wielu krajach świata. W Japonii uprawa prowadzona jest od 1965 roku, a gatunek ten znany jest pod nazwą Himematsutake, Agarikusutake bądź Kawarihiratake. Uprawę towarową w Chinach, Korei i Brazylii rozpoczęto w latach dziewiećdziesiątych XX wieku. Od kilku lat uprawa pieczarki brazylijskiej prowadzona jest w Stanach Zjednoczonych, Danii i Holandii.

Jako grzyb witalny ma raczej niedługą tradycję. Dopiero około 35 lat temu został dostrzeżony przez konwencjonalny świat nauki. Od tej pory prowadzone są jednak intensywne badania naukowe nad grzybem ze względu na zawarte w nim składniki.