UPRAWA AMATORSKA BOCZNIAKA Eryngii – mikołajkowego
Na niewielką skalę do uprawy boczniaka ERYNGII można wykorzystać pomieszczenia, takie jak: altanki, piwnice, garaże, ziemianki itp. Podczas chłodnego lata grzyby te można też uprawiać na wolnym powietrzu, w miejscach osłoniętych od słońca i wiatru.Trzeba jednak pamiętać o zapewnieniu dużej wilgotności powietrza ok 80-90% oraz o tym, że powodzenie uprawy na wolnym powietrzu jest ściśle uzależniona od warunków atmosferycznych.
Uprawę Boczniaka ERYNGII – mikołajkowego – w balocie, uprawia się nieco inaczej od innych gatunków tego grzyba. Owocniki podczas uprawy nie wyrastają tylko z perforacji w balocie, ale tworzą się na powierzchni balota wolnej od folii.
W tym celu wycina się jeden bok perforowanej folii na balocie odsłaniając przerośnięty substrat – pozostawiając pozostałe boki ofoliowane. Balot taki stawiamy płasko, odsłoniętym bokiem ku górze. Pozostawiając go w temperaturze ok 20°C na okres 5-7 dni, jest to tzw. „leżakowanie”.
Do głównych czynników wpływających na przebieg uprawy boczniaka mikołajkowego należą:
temperatura, wilgotność powietrza, oświetlenie oraz prawidłowe wietrzenie.
TEMPERATURA – po okresie “leżakowania” w temperaturze ok 20 °C przeprowadzamy tzw. szok temperaturowy tzn. aby przerośnięte podłoże wydało nam zadowalającą liczbę owocników konieczne jest radykalne obniżenie temperatury do ok 10-15 °C przez kilka dni. Następnie w pomieszczeniu, w którym substrat będzie plonował należy utrzymywać wysoką wilgotność oraz temperaturę na poziomie 18-22°C.
ŚWIATŁO – podczas uprawy boczniaka eryngi jest konieczne na każdym etapie uprawy i w istotny sposób wpływa na procesy wzrostu i rozwoju owocników boczniaka – dlatego uprawę należy prowadzić w pomieszczeniach widnych. Można też uprawę doświetlać sztucznie przez ok 10 godzin na dobę, świetlówką o natężeniu ok 500lux. Uwaga: balotu nie należy wystawiać na bezpośrednie działanie promieni słonecznych!
WILGOTNOŚĆ – Aby zapewnić odpowiednią wilgotność powietrza około 85% zalecamy zraszać kilka razy na dobę posadzkę wokół balota. Zraszać sam balot możemy tylko wtedy, gdy owocniki osiągną wielkość 2-3 cm, szczególnie w suche i słoneczne dni.
Nie podlewamy grzybów wilgotnych, ponieważ mogą zżółknąć, zaschnąć lub będą rosnąć niekształtne.
WIETRZENIE – Aby doszło do zawiązywania owocników oraz ich prawidłowego wykształcenia wymagane jest obniżenia stężenia dwutlenku węgla w powietrzu przez wietrzenie pomieszczenia z balotem. Brak lub słabe wietrzenie powodować może deformację owocników oraz ich zamieranie.
Zbiór owocników przeprowadza się, gdy brzegi kapeluszy uprzednio podwinięte, przechodzą do pozycji poziomej. Delikatnie wykręca się całe skupiska owocników, aby stworzyć młodym owocnikom możliwość dalszego rozwoju.
Boczniak mikołajkowy w uprawie amatorskiej daje przeważnie 3-4 rzuty owocników w odstępach kilkutygodniowych – zależnie od warunków uprawy.
Grzyby po zbiorze można przechowywać przez tydzień w temp. 2-6oC bez strat jakościowych. Właściwości smakowe i odżywcze boczniaka oceniane są bardzo wysoko, a świadectwem tego jest ogromna różnorodność potraw z niego przyrządzanych, od typowych dla grzybów do specyficznych tylko z boczniaka, np. jako schabowy czy flaczki. Grzyby można spożywać: świeże, mrozić, suszyć, solić, kwasić, marynować.
Zapraszamy do zapoznania się z działem PORADY- tutaj